Week 6: Nienke ontdekt Zwolle

Zwolle is leuk. Zwolle is echt leuk. Zwolle heeft alles wat een stad moet hebben: een mooie oude binnenstad, een leuk museum, grappige “snuffelwinkeltjes” met leuke spulletjes en gezellige cafés en restaurants. En eigenlijk is het ook veel dichterbij dan ik dacht.

Zoals Rosanne in haar laatste blog al schreef, begint het met goed gezelschap. Dus ging ik niet alleen, maar samen met mijn vriendin Marsha, die ik voor het gemak maar tot gelegenheidssleurzuster gebombardeerd heb. Net als ik was ook zij nog nooit in Zwolle geweest.

Nu spreken Marsha en ik wel vaker af in een stad waar we niet bekend zijn, maar Zwolle was nog nooit ter sprake gekomen. Toen ik op www.spoordeelwinkel.nl aan het kijken was (daar heb ik al vaak leuke aanbiedingen gevonden), kwam ik een aanbieding tegen voor een retourtje Zwolle, inclusief toegang tot Museum de Fundatie. Dat leek me wel wat. “Whaaa, wat toevallig!” zei Marsha, want zij wilde ook Zwolle aan mij voorstellen. Dus dat was snel besloten.

Zaterdag vertrokken we ieder vanuit onze woonplaats met de trein richting Zwolle. Toen ik anderhalf uur later uit de trein stapte, had ik niet het idee “wow, wat een prachtige historische stad”, want het station is niet erg indrukwekkend en de gebouwen eromheen zijn ronduit lelijk. Toen ik na ons inmiddels gebruikelijke ontmoetingsritueel (“Haai, waar ben jij?”, “Ik sta voor het station, onder de overkapping”, “O, wat gek, ik ook”, “O haha, daar ben je!”) Marsha gevonden had, liepen we langs de gracht richting de stad.

Het was een leuk stukje om te wandelen, zo langs het water en in tegenstelling tot de teleurstellende eerste kennismaking met de stad, werd naar gelang we het oude centrum naderden het uitzicht mooier en mooier. Jammer dat het “spikkelde” (dat is Flakkees voor miezeren; wij vinden spikkelen leuker), want daardoor voelde het kouder aan dan het was. Bovendien is het niet zo handig als je foto’s wilt maken, wat ik dus ook niet veel gedaan heb.

We zagen Museum de Fundatie al van een afstand, want het is een nogal opvallend gebouw. Het is een 19e-eeuws paleis met daar bovenop een gigantische soortement zee-egelschelp, die daar twee jaar geleden als extra expositieruimte is geplaatst. Eigenlijk vind ik het best een mooi gebouw. Naast de vaste collectie, die naar ons idee wel erg versplinterd was en weinig samenhangend, maar waar niettemin mooie werken tussen hingen, waren er ook de exposities Closer met megarealistische schilderijen van Tjalf Sparnaay, Sluijters’ Grote Oorlog, In Search of Meaning en Van Turner tot Appel. Ik vond vooral de tweede erg leuk, met prachtig getekende politieke prenten gemaakt rond WOI door Jan Sluijters voor de Nieuwe Amsterdammer. We moesten wel concluderen dat we schandalig weinig afweten van onze vaderlandse geschiedenis.

Maar voordat deze blog helemaal over het museum gaat en ik niet meer aan de rest van Zwolle toekom, hier tot slot nog een paar foto’s van de expositie In Search of Meaning, met dank aan Marsha, die ze gemaakt heeft. Links: Yinka Shonibare, The Pursuit, rechts: Henk Visch, The Artist Asleep.

Vanuit de voornoemde zee-egelschelp hadden we al wat leuke tentjes gespot waar we zouden kunnen gaan lunchen. Dat kwam mooi uit, want het was ondertussen al behoorlijk laat en we hadden reuze trek. We kwamen terecht bij Grand Café Public, waar ze verrassend veel vegetarisch op de kaart hadden staan (dat was goed nieuws, want ik ben vegetariër, maar ook slecht nieuws, want ik kan slecht kiezen). Misschien achteraf gezien ook weer niet zo verrassend, aangezien we tegenover het museum zaten en veel kunstliefhebbers er een konijnendieet op nahouden. Na een enorme lunch, die we niet helemaal op kregen, bedachten we dat we nu toch maar eens moesten gaan opschieten met die stadswandeling en het afstruinen van leuke winkeltjes voordat het donker zou worden en voordat de winkels zouden sluiten.

Buiten gekomen stonden we direct al voor een superleuke pop-up store in het Celecentrum, naast het grand café: Soortvanwinkel. Ik word zo ontzettend blij van zulke winkeltjes, winkeltjes met handgemaakte en/of retrospulletjes, en vooral van dit winkeltje, want het aanbod was heel gevarieerd en verrassend. Helaas is het een pop-up store en, voor de mensen die niet bekend zijn met dit concept, dat betekent dus dat dit zaakje binnenkort weer verdwijnt van deze locatie. Maar wie weet waar het binnenkort weer opduikt (Rotterdam, please!). Na lang snuffelen hervatten we onze poging tot het maken van een stadswandeling (we hadden tot nu toe pas dertig meter vanaf het museum afgelegd). Deze keer kwamen we een stuk verder. We verbaasden ons erover hoe groot het centrum eigenlijk was en hoeveel mooie gebouwen en leuke winkeltjes er waren. Wat wel een beetje jammer was, was dat er op de twee grotere pleinen markt was. Al die witte kraampjes waren niet echt fraai voor op de foto.

Toen het donker werd en we naar ons idee alles gezien hadden, maar nog geen honger hadden, besloten we nog wat te gaan drinken. We kwamen uit bij theater Odeon, tegenover ons beginpunt, het museum. Het café van het theater was erg hip en gezellig. Grappig was dat er tablets op tafel lagen met wifi, die iedereen gewoon kon gebruiken. Toen we trek kregen en op zoek gingen naar een restaurant, kwamen we door wat straatjes die verlicht waren met lampenkappen. Erg grappig en sfeervol. We hebben wat gegeten bij grand café Het Wijnhuis (het vergaat in Zwolle van de grand cafés) en nadat Marsha betaald had voor ons beiden (mijn pinpas was ermee opgehouden. Nee echt!), gingen we weer huiswaarts.

Het was een erg leuke dag. Zwolle is leuk. Zelfs als het spikkelt. We gaan zeker nog een keer terug, maar dan wel een keer ‘s zomers, als het lekker weer is.