Week 24: Nienke takes a Bath

In week 24 waren we (Ruben en ik) nog steeds in Engeland, maar niet meer in ‘Midsomer‘. Onze tweede (en laatste) vakantieweek brachten we door in de Cotswolds, een heuvelachtig gebied in het westen van het land. Het is een prachtig gebied waar we (wederom) veel mooie en leuke dingen hebben gezien en gedaan. Te veel om op te noemen. Daarom gaat deze blog over hetgeen dat wat mij betreft het meest de moeite waard was: een bezoekje aan Bath, een historisch stadje helemaal in het zuidelijkste puntje van de Cotswolds.

Hoewel er veel plaatsnamen zijn die tot de verbeelding spreken, is het meestal zo dat de naam niets te maken heeft met wat je daar aantreft. Zo kwam ik op de kaart van Engeland het plaatsje Beenham tegen (alleen leuk voor Nederlanders) en natuurlijk heb je ook in Nederland genoeg (uitgemolken) ‘grappige’ plaatsnamen zoals Rectum, Gaarkeuken, Goor en De Dood. Die laatste hoop je daar sowieso niet aan te treffen.

In het geval van Bath voldoet de plaatsnaam precies aan je verwachtingen: ze hebben er een bad. Meerdere zelfs. De stad is in de eerste eeuw na Christus gesticht door de Romeinen, die daar vanwege de natuurlijke warmwaterbron (de enige in Groot-Brittannië) een kuuroord vestigden. Hoewel er in de Roman Baths tegenwoordig niet meer gebadderd mag worden, omdat het water vervuild is geraakt door de loden leidingen, is het sinds kort (2006) toch weer mogelijk om te zwemmen in Baths warme bronwater en wel in het nieuwgebouwde Thermae Bath Spa. Van vrienden hadden we begrepen dat een bezoek aan dit badhuis (en kuuroord) een echte aanrader was.

Ingang badhuis

Omdat Ruben had gelezen dat je het beste op een dinsdag of woensdag naar de Thermae Bath Spa kon gaan, vanwege de drukte op andere dagen, besloten we op de laatste dinsdag van onze vakantie te gaan. We waren die dag lekker laat uit ons nest komen rollen (op vakantie mag dat), dus tegen de tijd dat we in Bath waren, was het al middag. Gelukkig ligt het badhuis in het centrum van Bath, dus van bushalte naar lunchtentje (The Jazz Café) naar badhuis naar pinautomaat (irritant: het badhuis accepteerde geen MasterCard) en weer terug naar het badhuis was snel gelopen. We wilden eigenlijk alleen maar zwemmen, dus we gingen voor het goedkoopste arrangement (alsnog £32 p.p.), wat ons voor twee uren toegang gaf tot het binnenbad, de stoomkamers, het restaurant en het buitenbad op het dak. Om dat laatste was het ons te doen; dat zag er op de foto’s zo tof uit.

Stiekem een foto van mijn voetjes

Nadat we ons snel omgekleed hadden en onze spullen in een kluisje hadden gedaan, begaven we ons in onze geleende badjassen en -slippers naar het eerste bad, het Minerva Bath. Eigenlijk valt hier weinig over te vertellen. Het was gewoon een binnenzwembad, niet al te groot met in de hoek een bubbelbad. De foto (in de fotogalerij hieronder) zegt genoeg. Over foto’s gesproken: foto’s maken was in het gehele complex verboden (niet dat iedereen zich daaraan hield), dus vandaar dat ik bijna alle foto’s van het badhuis van hun website heb gehaald. Vinden ze vast niet erg.

Next waren de Aroma Steam Rooms. Zoiets had ik nog nooit gedaan. Ik was überhaupt nog nooit in een sauna of kuuroord geweest; mijn enige ervaring tot dan toe was een keer in een vakantiebungalow waar zo’n houten minisauna in de slaapkamer was ingebouwd. Daar werd ik toen niet wildenthousiast van. Eigenlijk is het dus niks voor mij en ik krijg het al benauwd als ik ernaar kijk, maar toch zouden we het even proberen. Het was tenslotte bij de prijs inbegrepen en voor Hollanders betekent dat dat je, zij het tegen heug en meug, er dan tóch gebruik van moet maken. Grapje hoor, zo erg was het niet. De ruimte met de stoomkamers zag er poepiechique uit en de geur van allerlei heerlijke kruidenaroma’s kwam ons tegemoet, dus we kregen er zowaar zin in. Elke kamer had zijn eigen geur, maar niet allemaal even lekker. Van de vier kamers was er maar één waar we het langer dan twee minuten volhielden. Bij de eucalyptuskamer begon ik zelfs al astmatisch te piepen toen ik amper op de drempel stond. Nadat we een kwartiertje in de prettigste stoomkamer hadden zitten zweten (ik weet niet meer welk aroma daar hing), besloten we dat het de hoogste tijd was om af te gaan koelen op de bovenste verdieping: het buitenbad op het dak.

Hoewel het die dag een zonnige dag was, was dat aan de temperatuur niet te merken. Het was amper 20°C en er stond een behoorlijke bries. Dus toen we op het dakterras in de blote buitenlucht onze badjassen uitdeden, wisten we niet hoe snel we in het warme water moesten komen. Heerlijk was het water. En het uitzicht… wow! Vanuit het water keek je uit over de oude binnenstad, de River Avon die daar doorheen loopt en over de heuvels die de stad omringen. Het was adembenemend. Bijna net zo adembenemend als die eucalyptusstoomkamer, maar dan op een goeie manier.

Minervabad

Stoomkamers

Zwembad op het dak

Toen na enige tijd onze oren eraf begonnen te vriezen en we bijna door onze tijd heen waren, gingen we via de stoomkamers en het Minervabad weer terug naar de kleedkamers. Tegen de tijd dat we weer buiten stonden, was het al te laat om nog het Romeinse badhuis of andere toeristische trekpleisters te bezoeken, maar eigenlijk vonden we dat niet heel erg. We hadden eerder die week namelijk al de Chedworth Roman Villa bezocht, ook (een ruïne van) een Romeins badhuis, die erg de moeite waard was geweest. Als afsluiter besloten we om nog een korte stadswandeling door het centrum van Bath te maken, want daarvoor heb je gelukkig niet te maken met openingstijden. En het is gratisss 😉

Een vrolijke straat

Een plein met een kerk

Een brug over de Avon

Rafters op de Avon